Rinia dhe Jeta

Nga Altedo Myteveli

 

Jeta është një ëndërr në rrugën e vdekjes …

Fundja s’ekziston asnjë copëz dëshime se jeta është dicka reale. Absurditeti i jetës lidhet me lindjen vdekjen, por mbi të gjitha me jetesën. Jetesën e bëjmë nga ato që marrim jetën e krijojmë nga ato që japim (gjurmët e jetës) . Jemi të rinj dhe jetojmë në një botë ku mbizotërojnë të rinjtë. Zhrumat cjerrëse dhe dritat verbuese të fusin në uraganin e rinisë dhe gjithcka duket e kristaltë dhe ambicioze.

Rruga e rinisë hap portat e jetës dhe ndihmon në përsosjen e ngritjes shpirtërore, por njëkohësisht dhe të shoqërisë. I themeluar mbi mirëkuptimin (rinor) njeriu mbart në vetvete të adhmen e shoqërisë. Detyra e tij në këtë rreth rinor është pakomplekse dhe e vecantë: të kontribojë në mënyrën e duhur në një organizatë rinore. Noshta këtu filojnë dhe pikëpyetjet e tij të para ky njeri është i madh kur kupton se është vërtetë i vogël, të qenurit “i madh’ sipas tij do të thotë të jesh thjesht njerëzor tepër njerëzor pra, me pak fjalë të pranosh arsyen dhe mosarsyen e njeriut …

Pikërisht është mos-arsyeja ajo që në momente të caktuara zgjohet dhe vepron mbi arsyen duke e munduar atë. Arsyeja dhe mos-arsyeja kanë perceptime të ndryshme nga këndvështrime të ndryshme. Kështu nëse dy njerëz grinden, njëri do të fitojë e tjetri jo. Mos arsyeja tek ai që fitoi ishte më e fortë se arsyeja, pra ai tregoi kështu epërsinë fizike ndaj tjetrit. E kundërta e atij që humbi; arsyeja tek ky i fundit tregoi epërsinë psikologjike.

Shtrohet pyetja:   -Kush ishte më I forti? Kush humbi apo fitoi vërtetë? …

Nëse ne do ta pranonim se forca fizike do të ishte epërsi atëherë shoqëria njerëzore do ti ngjante një xhungle ku ligjin e bënte më i forti. Nëse do ta pranonim forcën e arsyes patjetër që bota do të ishte më e mirë. Të gjithë jemi fitues dhe humbës njëkohësisht. Cilindo labirint që të përshkojë mendja njerëzore mes cfarëdo shkëmbinjsh të jetë përplasur, kur të dalë në dritën e gjykimit ajo do të rrjedhë e kthjellët e lehtë pa zhurmë në dritën e diellit.

Prandaj o njeri përpara me gjithë forcën e arsyes mbi rrugën e urtësisë me hap të fortë me besim të fuqishëm, me dashuri e tolerancë. Hidhe tej qenies tënde pakënaqësinë urrejtejen, hakmarrjen, sepse ti nuk je qenie e dobët ti …je një i ri, fali vetes ‘unin’ tënd të përkryer.

Është kaq e vështirë por edhe e bukur…