Home / Njoftime dhe Aktivitete / Fytyra ime është pasaporta ime

Fytyra ime është pasaporta ime

NJOHJA E FYTYRËS GJITHMONË E MË E PËRDORUR NË AEROPORT

 

Kur bëhet një udhëtim me avion, udhëtarët duhet të tregojnë dokumentat e tyre deri në pesë herë” tek Check-in, në kalimin e sigursisë, në kontrollin e dokumentave nga policia kufitare, kur hipet dhe në mbërritje kur zbirtet nga avioni. Çdo kalim mund të trasformohet në një rradhë të gjatë pritje, prandaj të gjithë udhëtarët mundohen të gjejnë mënyra të ndryshme për të shpejtuar këto proçedura.

Një përgjigjë vjen nga teknologjia e njohjes së fytyrës që ka nisur të hyjë në disa aeroporte. Nëpërmjet një skaneri konfrontohet fytyra me foton në pasaportën elektronike dhe kjo lejon që pasagjerët që identifikohen të kalojnë pa rradhë.

Qeveria japoneze ka filluar fazen eksperimentale të skanerit në Tokio që prej vitit 2014. Mendohet se sisitemi do të jetë tërësisht funksional për lorjat Olimpike të vitit 2020.

Në Francë grupi ADP që menaxhon aeroportin Charles De Gaulle të Parisit, ka nisur të eksperimentojë me një software të ngjashëm që prej muajit Shkurt të këtij viti, pasi rradhët në këtë aeroport janë dyfishuar që prej futjes së rregullave të reja të sigurisë pas sulmeve terroriste të vitit 2015. Sipas ADP, kjo mund të jetë një mënyrë e mirë për të lehtësuar këtë pakënaqësi për udhëtarët.

Ndërkohë në Kanada, programi për njohjen e fytyrës do të nisë fazën ekpserimentale në pranverë të këtij viti.

 

 

Kjo teknikë është testuar edhe në aeroportin Schiphol të Amsterdamit.

Projekti më ambicioz vjen nga Australia. Në vitin 2015 qeveria zbuloi iniciativen e udhëtarit pa ndërprerje, që ka për qëllim të automatizojë me 90% të proçedurave të identifikimit të pasagjerëve brenda vitit 2020 dhe ka vënë në dispozicion mbi 900 milionë dollarë australianë për të arritur këtë objektiv.

Aeroporti i Brisbane vendosi një system të ri që mund t’i japë pasagjerëve mundësinë të kalojnë vetëm një check-in biometrik pa patur nevojë të tregohen dokumentat para se të hipet në avion.

Megjithatë një teknologji e tillë, nuk është perfekte. Në Japoni u desh të ndalonin një test pasi në 18 përqind të rasteve nuk ishte bërë identifikimi i pasagjerëve.

Sigurisht që kjo teknologji do të përmirësohet por nuk do të zgjidhë përfundimisht problemin e rradhëve. Njohja e fytyrës mund të konfirmojë identitetin tuaj por nuk mund të kontrollojë bagazhin apo çanten tuaj. As do të shpejtojë imbarkimin tuaj apo të zgjidhë bllokimin e pasagjerëve që shtyjnë për të sistemuar bagazhet në dollapet mbi kokat e poltronave ne avjon.

Udhëtarët megjithatë mund të ngrenë dy çështje.

Së pari, dyshohet se kjo teknologji do t’i shërbejë zvogëlimit të numrit të punonjësve në sektorin e sigurisë, më shumë se të nxisë lëvizjen e shpejtë të udhëtarëve. Në këtë rast çfarë do të ndodhë sikur diçka të mos funksionojë si duhet në aeroport?

Po ashtu duhet të konsiderojmë çështjen e privatësisë. A duhet që udhëtarët të pranojnë që të mblidhet një pjesë akoma më e madhe e të dhënave të tyre e të shpërndahet nëpër aeroporte, agjensi fluturimesh dhe në zyrat e imigracionit? Sipas disa zërave, nuk kuptohet mirë se sa të dhëna do të mblidhën nga metoda e njohjes së fytyrës në krahasim nga metodat që janë përdorur nga kontrollet e sigurisë.

Prandaj udhëtarët kanë të drejtë të pyesin sa ekspertët marketing-u, hacker apo autoritete të paskrupujt do të mund të përfitojnë nga ky system.

Në çdo rast nuk do të kenë mundësi të zgjedhin: sikurse për shumë të tjera që ndodhin në epoken e “big data”, privatësia mund të jetë çmimi për t’u paguar për një komoditet më të madh.