QYTETI IM!

QYTETI IM

Po shfletoja broshura e po vozisja në internet si e etur,për të gjetur diçka plot vlera që ofron i ëmbëli mëmëdhe ,por duke kërkuar e shfletuar nëpër Shqipëri papritur e gjeta veten duke ecur nëpër Goricë ….. Hodha një sy përreth dhe të betohem atë krenari dhe madhështi që më dhuroi ajo pamje përballë ,më bëri ta fsheh celularin dhe të nisja të sodisja madhështinë e gdhendur në gurët e këtij djepi që rritemi çdo ditë! Shtëpizat që qëndrojnë krah për krah , e kodra krenare që nuk ngurron ti përqafojë…. Po , e kam fjalën për Beratin , atë vepër arti ,që mbart mbi shpina fusha e kodra që nuk harrojnë të puthen çdo ditë me gjelbërimin e vesën e freskët të mëngjesit ! Herën e fundit që telefonova me time motër ,po më tregonte për një vizitë të sajën në Bajern të Gjërmanisë dhe teksa fliste dhe më tregonte me entuziazëm për parajsën që sheh çdo ditë në Gjermani ,në bisedë e sipër përmendi mallin për kalldrëmat dhe shtëpitë e përqafuara të Goricës. Më erdhi të qesh dhe m’u desh ajo biseda të kuptoja se ku jetojmë dhe me sytë drejt së nesërmes duke kërkuar të prekim parajsën e Europës ,kemi harruar të marrim elektrikun e dorës dhe me zell të kërkojmë parajsën tek mrekullia që jetojmë . Kalldrëmë të vrazhda e shtëpi që fluturojnë ,kodra krenare e kala heroinë ,gurë të fshehur e rrugica që përshpërisin historine ,2400 vite të plota që rënkojnë krenare mbi shpinat e kishave dhe minareve ! Një diell që buzëqesh çdo mëngjes në atë det të madh antik dhe rrezaton nëpër çatirat e shtëpive për të dhënë bekimin e mëngjesit. Njerëz që ecin nëpër rrugët e kalldrëmta, sy që të thonë mirëserdhe me bujari , buzëqeshje të falura ,dyer mikpritëse që hapen në çdo herë ,ndjesi e të qënit në “shtëpi” edhe nëse vjen nga ana tjetër e botës! Dyqane që gumëzhijnë e nuk mërziten të qëndrojnë përkrah njëri tjetrit edhe pse vitet kalojnë! Dilli që perëndon ,e ditë që mbushin ditët! Në majë të kësaj tabloje që ka frymëzuar shumë piktorë për të arritur sukses,hijshëm sundon më e bukura ,madhështorja Kala, e teksa shekujt e sodisin,ajo nuk ngurron ,ashtu krenare të ftojë të ngjitesh sipër e të ndjesh atë arome shekujsh ,që prej kohësh , i japin madhështine dhe asnjëherë ndjesinë e të vjetrës…. Ose më saktë,të vjetrës por të artës…. Eh ,Berati ! Sa mund të thuhet e të shkruhet…. Le ti lëmë mënjanë broshurat,e mrekullitë e botës ,ne e kemi mrekullin këtu , e prekim çdo ditë ,na qesh çdo mëngjes,na rrit e na hedh në djepin e vet ,na reciton kulturën nëpërmjet melodisë së zogjve dhe na tregon historinë rrjedhshëm ashtu si rrjedha e Osumit.Na tregon vlera në gurët e vegjël e të shkujdesur ,ne njerëz gojëmjaltë e pragjet mikpritëse. Na ngulit krenari në hijeshin e kalasë kryelartë dhe në çdo ulje- ngritje të diellit që përqafon peisazhet… E di jemi shumë të zënë për të vrapuar në atë çka ka bota, e për të parë , vlerësuar dhe dashuruar atë çka na jep gjiri që na rrit..E pse të flasim për Beratin,Berati ynë flet vetë … Le t’u hedhim një sy kalldrëmeve ,atyre kërcitjeve në mbrëmje të dritareve të Mangalemit,le të shohim edhe një herë sa madhështore duket kalaja për të kuptuar që kemi vlera këtu ,mes nesh e struktura ,mes pamundësisë dhe dëshirës për tu vizituar….. Ky është Berati ynë ,Qyteti I Një MIjë E NJë Dritareve ,muza e shumë piktorëve ,thesari e perla e jugut…… Le të mbushim hapësirat me admirim e ti hedhim një sy ashtu siç e meriton ,përpara se të jemi duke kërkuar gurët e trotuaret e kalldrëmta në lagjet dhe rrugicat e asfaltuara të Europës a diku më larg….. Nuk kemi pse bëjme kilometra,mjaft të ecim me hapa ,për të parë se ,aty jashtë pragut të çdo dere,rriten vlera ,kulturë ,hijeshi e një qytet madhështor si Berati!

Realizoi: Ketjona Topi